...این یادداشت ها را برای تو می نویسم

عادت میکنیم رو میخونم...شاید برای صدمین بار ...

شدم زنی میانسال که از قضا یک دختر دانشجو هم داره.. دلش از فشارهایی

که متحمل میشه خونه ! از پس مخارج برنمیاد ، دخترش پا تو یه کفش کرده

که از ایران بره و مادرش یک دم خرده فرمایش داره ...

بعد اواسط داستان به این فکر میکنم که آره به سهراب زرجو احتیاج دارم.

سهراب زرجو و چروک های دور چشمش ... سهراب زرجو و قفل و دستگیره 

فروشی پایین شهر . 

میخونم برای صدمین تا بفهمم بالاخره عادت میکنیم؟ یا شاید هم عادت 

کردیم و نمی دونیم !

...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

پس زمینه ی برو بیاهای ذهنم صدای بارونه و آهنگ "شما" ی ابی ...این ذهن ناآروم آشوبه .. حس میکنم این جهان چقدر نا امنه و میفهمم تابحال هر قدر خرج دوره های خودشناسی و روانشناسی کردم پوچ بوده .بر خلاف هر آ ...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...

اردیبهشت دو سال پیش بود ...

شایدم حوالیِ اردیبهشت ! یادم نیست درست ‌‌..

یادم نبود اصلا . الان گروه رو چک کردم دیدم نون یادآوری کرده . نوشته بود 

چه خوب بود ، اومدم تهران .. چقدرم رفتیم گشتیم ...

منم باهاشون بودم.

یادش هزار قلم از دلتنگی هام افتادم ‌. بغضم ترکید.  این روزا برای نوشتن 

چیزی جز از دلتنگی گفتن ندارم . نه که حالم بد باشه ... نه که یه گوشه افتاده 

باشم منتظر آزادی یا مرگ ‌. 

فقط وقتی میام اینجا دلتنگی هام هجوم میاره. 

*

یه آهنگ از دایان گذاشتم چنل . گوش کنید :)

...این یادداشت ها را برای تو می نویسم...